De luchten waren 's morgens vroeg alweer anders maar daarom niet minder mooi. Een heerlijk gevecht tussen wolken schreeuwend om aandacht.
Eens de bus op reden we naar Puszcza Notecka, een natuurgebied van zo maar eventjes 1350 km², even groot als geheel Oost-Vlaanderen.
Eindeloze bossen aan de oever van de Warta met oeroude zandduinen (zoals de Zandbergen in Wetteren - Scheldeduinen uit lang vervlogen tijden - maar tienmaal hoger en duizend maal groter). Bossen vol ongerepte natuur met een oneindige diversiteit aan flora en fauna. Everzwijnen (ja, we zagen hun sporen), herten (ja, ook hun sporen), vossen (hun holen op toppen van heuvels), zelfs elanden en wolven (je gelooft het niet, maar afgeknaagde botten van volwassen herten bewezen ook hun bestaan).
De bus bracht ons diep in dit reservaat, heel diep.
Het werd zo een wandeling recht door het hart van deze ongerepte natuur. Recht op recht. Zoals bronstige evers baanden we ons een weg tussen afkrakende takken. Een onvergetelijke oerervaring.
Na een stevige wandeling reden we dan door naar de Noteć, een zijrivier van de Warta, om met het veer naar de overkant te gaan. Spijtig genoeg was het veer niet open en dropen we noodgedwongen af naar het dichtstbijzijnde stadje, Czarnków. Een slapend provinciestadje, zelfs dat heeft zijn charme, al was het maar omwille van die appelcake met slagroom en ijs in het plaatselijke cafeetje.
En ondertussen scheen de zon, bleef ze schijnen. Wat moet Polen heerlijk zijn in de zomer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten